Koło brzegu…

Po soczystej dawce plażingu nastał mój element ulubiony, czyli relaksujący (usuwający piasek) prysznic, a po nim obowiązkowa SJESTA. Leżąc tak z przypalonym dekoltem nie mogłam odmówić sobie skrobnięcia kilku zdań.

Pracę nagraniową zaczęłam już od momentu wejścia do autokaru, a właściwie nie wejścia, bo przed. Relacjonowanie wydarzeń jest o tyle fajną zajawką, że wystarczy mieć obok kamerę (i osobę, która nią zarządza) i można nagrywać wszystko i wszędzie. Czyli jeżeli czuję temat mogę nawet leżeć na plaży, a przy okazji robić program, mimo że nie ma studia, 10 osobowej ekipy i perfekcyjnego make upu. Dlatego taki kołobrzeski wypad jest o tyle cudowny, że właściwie przepełniony jest czystą przyjemnością, której towarzyszy kamera.

Jeżeli chodzi o miasto samo w sobie to doszłam do wniosku smutnego – że człowiek potrafi spieprzyć wszystko. Cudowne wybrzeże, przepiękne morze, szerokie plaże, ciekawy klimat. A do tego wszystkiego na każdym rogu światełka, lody, występy uliczne, wata cukrowa, hel do mówienia, balony, dyskoteka, tatuaże z henny i inne dziwne zjawiska. Wszystko to sprawia, że w naturalnie pięknym miejscu, w powietrzu wisi i osacza PRZAŚNOŚĆ. A szkoda. Podejrzewam, że poza sezonem, kiedy znika zewsząd ten słaby markieting, jest tu pięknie, eterycznie i przyjemnie. Tymczasem nawet z uroków plaży ciężko jest czerpać bo techno wali po uszach, a jakiś typ sprzedaje piwko i drze twarz głośniej niż wali bit.

Szkoda, szkoda, ale i tak nie pozwolę, żeby mój praco-wypoczynek był zepsuty OOO NIE. Tak więc oddaję się w ręce relaksu, żeby w pełnej formie stawić się za kulisami pokazu Paprocki&Brzozowski i sprawdzić co ciekawego chłopcy wyszyli. Ahoj!